Niet aangeboren hersenletsel (NAH)

Niet aangeboren hersenletsel is schade aan de hersenen die is ontstaan in de loop van het leven (niet tijdens of net na de geboorte). Met onderscheidt twee categorieën binnen NAH, deze hebben te maken met een traumatisch of niet-traumatisch oorzaak.

Bij traumatisch NAH ligt de oorzaak van het letsel buiten het lichaam. Er moet gedacht worden aan een ongeluk of geweld. De oorzaak kan vervolgens schedelletsel veroorzaken, hiervan wordt gesproken als iets de schedel is binnengedrongen. Dit kan een gedeelte van het eigen bot zijn of bijvoorbeeld een kogel.

Bij niet-traumatisch NAH ligt de oorzaak van het letsel in het lichaam. Denk hierbij aan een beroerte, infectie, tumor, vergiftiging, zuurstofgebrek, epilepsie, een waterhoofd, stofwisseling of meer recentelijk een COVID-19 besmetting.

De gevolgen voor iemand met niet aangeboren hersenletsel zijn groot. Ze onderscheiden zich in zichtbare en onzichtbare klachten. Deze klachten veranderen het leven van iemand met NAH vaak volkomen. Meestal zijn de klachten zichtbaar en makkelijk te herkennen. Mensen zitten vaak in een rolstoel vanwege (gedeeltelijke) verlamming. De onzichtbare gevolgen zijn, zoals vanzelfsprekend, moeilijker vast te stellen. Echter ervaart iemand met NAH de onzichtbare gevolgen als meest heftig. Deze gevolgen treffen namelijk de cognitieve functies, het gedrag en de persoonlijkheid van de persoon. Ook zijn mensen met niet aangeboren hersenletsel sneller overprikkeld, vermoeid en kunnen ze last hebben van geheugenproblemen.